Bez kategorii

Ustawa o fundacji rodzinnej obowiązuje dopiero od 22 maja br., a organy podatkowe już wydają interpretacje dotyczące jej regulacji. Pierwsza interpretacja indywidualna (po wejściu ustawy w życie) z 7 czerwca 2023 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.163.2023.2.MF) dotyczy bardzo ważnej kwestii czyli tego, czy udziałowiec spółki opodatkowanej estońskim – CIT może być beneficjentem lub fundatorem „polskiej” fundacji rodzinnej.

Dyrektor KIS potwierdził, że jeżeli udziałowiec spółki „estońskiej” jest jednocześnie beneficjentem lub fundatorem „polskiej” fundacji rodzinnej nie jest przeszkodą by ta spółka korzystała z tej formy opodatkowania.

Druga interpretacja indywidualna z 15 czerwca br. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.284.2023.3.JŚ), dotyczy skutków podatkowych wniesienia akcji spółki akcyjnej do fundacji w celu pokrycia funduszu założycielskiego fundacji.

W celu pokrycia funduszu założycielskiego fundacji, wnioskodawca wniesie do fundacji posiadane składniki majątkowe, w szczególności posiadane akcje w spółce akcyjnej. W efekcie fundacja stanie się akcjonariuszem spółki akcyjnej. Wnioskodawca zaś stanie się fundatorem oraz beneficjentem fundacji. Fundacja może zostać zobowiązana do dokonywania okresowych wypłat na rzecz beneficjentów. Wnioskodawca jako fundator fundacji oraz beneficjent, wnosząc do niej akcje nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby mu tytuł prawny do wniesionego do fundacji majątku w postaci składników majątkowych lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu.

Dyrektor KIS uznał, że jeżeli po stronie wnioskodawcy nie powstaje przychód, to również nie może powstać dochód z tego tytułu. W konsekwencji, wniesienie składników majątkowych przez wnioskodawcę do fundacji w celu pokrycia jej funduszu założycielskiego nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce, nie będzie bowiem powodować powstania po stronie wnioskodawcy dochodu (przychodu) w Polsce z tytułu przeniesienia własności składników majątkowych, w tym akcji, na rzecz funduszu.

Fiskus regularnie monitoruje media społecznościowe i portale sprzedażowe. Facebook, Instagram, Allegro, Olx i inne są przeglądane i wyszukiwane są w nich informacje o osobach, które nie płacą podatków, zaniżają ich wysokość lub prowadzą działalność gospodarczą bez rejestracji. Urzędnicy mogą też zweryfikować, czy odliczone przez przedsiębiorcę koszty podróży służbowej nie dotyczyły de facto wyjazdu o innym charakterze. Rzecznik prasowy szefa Krajowej Administracji Skarbowej przyznaje, że KAS sprawdza informacje o podatnikach zarówno na portalach zajmujących się sprzedażą przez Internet, jak też w mediach społecznościowych, wykorzystując narzędzia analityczne. Uzasadnia, że celem jest identyfikacja osób, które nie wywiązują się z obowiązków podatkowych lub zaniżają takie zobowiązania. Podatnicy nie zawsze zdają sobie sprawę, że publikowanie prywatnych zdjęć i informacji może mieć dla nich negatywne skutki, jak dla podatnika który chciał zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na podróż służbową do egzotycznego kraju, gdzie celem że celem wyjazdu było nawiązywanie relacji biznesowych. Organ podatkowy zakwestionował jednak prawo do odliczenia. Sprawdził bowiem, że w czasie rzekomego wyjazdu służbowego podatnik publikował w mediach społecznościowych liczne relacje z wypoczynku i popularnych atrakcji turystycznych.

Rząd przyjął projekt przepisów wprowadzających obowiązkowe stosowanie e-faktur od lipca przyszłego roku.

Dla przypomnienia dodajmy, że Krajowy System e-Faktur (w skrócie KSeF) to ogólnopolski system teleinformatyczny, który służyć ma do wystawiania, przechowywania i wysyłania faktur ustrukturyzowanych (inaczej e-Faktura). Docelowo każdy przedsiębiorca będzie musiał w ramach KSeF wystawiać faktury sprzedaży w ustrukturyzowanej formie, które będą od razu w bazie fiskusa.

Za pośrednictwem programu odbywać się będzie także nadawanie, zmiana lub odbieranie uprawnień, a także analiza i kontrola informacji zawartych w e-Fakturach.

Po wprowadzeniu danych do systemu każda faktura otrzyma unikalny numer identyfikujący, po czym zostaje zweryfikowana pod kątem zgodności danych ze wzorem faktury ustrukturyzowanej. Faktura ustrukturyzowana będzie uznana za wystawioną i doręczoną w momencie przydzielenia jej numeru identyfikującego i wszystkie jej zmiany będą musiały odbyć się w drodze jej korekty.

Samochód, który został wykupiony z leasingu na działalność, a następnie nie został wprowadzony do środków trwałych działalności, bo po wykupie podatnik nie zamierza go wykorzystywać w działalności gospodarczej, a darować go członkowi rodziny, który będzie go użytkował prywatnie, nie podlega PIT.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 14 ust. 2 pkt 1 PIT (z zastrzeżeniem ust. 3), przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W świetle przytoczonych przepisów PIT,  przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomych (a więc np. samochodu), co do zasady kwalifikowany jest do źródła opisanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 PIT, chyba że sprzedaż takich rzeczy następuje w ramach działalności gospodarczej. W przypadku, gdy rzeczy ruchome wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej, przychód uzyskany wskutek ich odpłatnego zbycia stosownie od art. 14 ust. 2 PIT zostanie zakwalifikowany do przychodów z tej działalności.

Aby zastosowanie mogły znaleźć postanowienia PIT u podatnika musi powstać przychód. Następnie przychód ten musi mieścić się w katalogu źródeł przychodów zdefiniowanych w ustawie podatkowej. Jeżeli podatnik nie uzyska przychodu np. w wykonaniu umowy darowizny, wówczas nie powstanie obowiązek w PIT. Zatem darowizna samochodu wykupionego z leasingu nie podlega PIT. Podobne stanowisko zaprezentował  Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 kwietnia 2023 r.: nr 0113-KDIPT2-1.4011.132.2023.4.KD

Podatnik, który nie otrzymał od swojego kontrahenta zapłaty za fakturę, może skorzystać z ulgi na złe długi. Rozwiązanie to przysługuje w zakresie PIT, CIT i VAT. Skorzystanie z ulgi na złe długi jest niej równoznaczne z brakiem konieczności płacenia podatku od niezapłaconych faktur, bo należy go zapłacić zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego, a dopiero po upływie okresu wskazanego w przepisach skorygować podstawę opodatkowania lub podatek.

Ulga na złe długi to mechanizm pozwalający korygować rozliczenia podatkowe dotyczące faktur, które ostatecznie nie zostały opłacone. Rozwiązanie to działa w podatkach dochodowych (PIT i CIT) oraz w podatku VAT. W rezultacie podatnik rozlicza się kasowo – płacąc podatki tylko od faktur, za które kontrahenci mu zapłacili.

Jednak podatnicy mają możliwość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o wartość wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta. Zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu do zapłaty określonego na fakturze, na rachunku lub w umowie. Jednocześnie, dłużnik ma obowiązek zwiększyć zobowiązanie do zapłaty o tę wierzytelność w swoim zeznaniu podatkowym. Ministerstwo Finansów wskazuje, że podatnicy mogą stosować ulgę na złe długi także przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy (ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wpłacanego w trakcie roku podatkowego). Po uregulowaniu należności zarówno wierzyciel jak i dłużnik dokonują korekty powrotnej.

Ulga ta przysługuje właścicielom budynków już wybudowanych, którzy podejmą się ich modernizacji, a właściwie termomodernizacji, co oznacza, że poniesione koszty modernizacyjne mają wpłynąć na zmniejszenie zużycia energii. Jednak problem tkwi w tym, że nie każdy wydatek można odliczyć, nawet jeśli poprawia efektywność energetyczną budynku, a tylko taki, który jest wskazany w rozporządzeniu.

Niestety ulga nie przysługuje właścicielom budynku w trakcie ich budowy. A to jest wielkie utrudnienie, ponieważ to w trakcie budowy podejmuje się decyzje dotyczące rozwiązań grzewczych. Zatem podatnik zakładający instalację fotowoltaiczną i montujący pompę ciepła w nowo budowanym budynku nie skorzysta z możliwości obniżenia swoich wydatków na te rozwiązania w postaci ulgi, pomniejszającej przychody o te wydatki.

Co więcej, niestety również podatnicy decydujący się na przebudowę czy rozbudowę swoich domów nie mają prawa do ulgi. Potwierdza to najnowsza interpretacja skarbówki z 23 marca br. (nr 0111-KDSB2-1.4011.56.2023.3.JJ).

Do prowadzenia działalności gospodarczej nie są potrzebne okulary – do takiego wniosku doszedł dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wydatki na ich zakup nie mogą być więc kosztem uzyskania przychodów, a to dlatego, że można z nich korzystać również w celach prywatnych. W interpretacji podatkowej nr 0115-KDIT3.4011.920.2022.1.AD.fiskus odpowiedział przedsiębiorcy, który kupił okulary, że nie mogą one być kosztem podatkowym.

Przedsiębiorca  uważał, że taki zakup ma związek z działalnością gospodarczą, więc fakturę można rozliczyć w kosztach podatkowych – zwłaszcza, że z okularów chciał korzystać tylko w pracy, w życiu codziennym nie były mu w ogóle potrzebne. Jego praca wymagała ciągłego wytężenia wzroku w ciągu dnia, zatem posiadanie okularów korekcyjnych do pracy m.in. przy komputerze oraz do czytania pozwala na zintensyfikowanie pracy bez dokonywania dłuższych przerw w celu regeneracji wzroku, a to z kolei pozwala na realizację większej ilości zleceń oraz obsługę większej ilości klientów, a tym samym zwiększa osiągane przychody. Dlatego też przedsiębiorca uważał, że wydatek poniesiony na zakup okularów ma ścisły związek z przychodami. Jednak Dyrektora KIS takie uzasadnienie jednak nie przekonało.

Zmiany podatkowe wprowadzone w 2023 roku wymuszają na podatnikach inne kwalifikowanie składek ZUS jako kosztów podatkowych. Dokładniej, w ramach pakietu Polski Ład 3.0. od 1 stycznia 2023 r. dokonano zmiany brzmienia art. 15 ust. 4h ustawy CIT.

Składki ZUS od wynagrodzeń pracowników od 1 stycznia 2023 roku, w części finansowanej przez płatnika, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który wynagrodzenia są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. W przypadku uchybienia terminu, ww. składki ZUS stanowić będą koszt podatkowy w miesiącu ich opłacenia do ZUS. Co ważne ta zasada nie obejmuje składek ZUS finansowanych przez płatnika składek.

Oznacza to, że od 2023 r. dla celów ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS w części finansowanej przez płatnika nie ma znaczenia moment wypłaty wynagrodzenia. Ma to zastosowanie do składek, w części finansowanej przez płatnika z tytułu wynagrodzeń należnych od 1 stycznia 2023 roku.

Podatnicy prowadzący działalność mieszaną, czyli zwolnioną z VAT i opodatkowaną w stosunku do towarów i usług, których zakupu nie można przyporządkować do danego rodzaju wykonywanych czynności, odliczają podatek VAT proporcjonalnie, na podstawie art. 90 ustawy o VAT.

Roczne rozliczenie proporcji podatku określane mianem „korekty VAT” wykazywane jest w JPK za styczeń 2023 rok.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu, do którego jest ona ustalana. Podatnik, który dokonuje rocznej korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą wskaźnika proporcji dodatkowo powinien w strukturze ewidencji w zakresie podatku naliczonego dokonać odpowiedniego oznaczenia dowodu, tj. oznaczenia WEW.

Warto dodać, że  przy ustalaniu wskaźnika proporcji nie uwzględnia się obrotu uzyskanego z dostawy towarów które zaliczane przez podatnika do środków trwałych i WNiP podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika oraz z pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,

Korekta podatku VAT wpływa również na ujęcie w zakresie podatku dochodowego. Skutki rocznej korekty VAT naliczonego (przychód lub koszt) należy ująć w księgach rachunkowych tego roku, którego dotyczy korekta (czyli jeszcze do 2022 roku). Natomiast dla celów podatku CIT/PIT kwotę korekty – zwiększającą lub zmniejszającą VAT naliczony – podatnik zaliczy do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów odpowiednio w lutym lub kwietniu 2023 ( przy rozliczeniu kwartalnego VAT. Przychodem w tym przypadku jest kwota podatku od towarów i usług w części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie VAT odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Jednak jeśli w wyniku korekty kwota odliczonego podatku naliczonego się zmniejsza, podatnik wartość korekty powinien zaliczyć do kosztów podatkowych.

Ustawa o rachunkowości wymaga aby każda jednostka gospodarcza przeprowadziła inwentaryzację na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Inwentaryzacja składników aktywów – z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych, produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych – może rozpocząć się nie wcześniej niż trzy miesiące przed końcem roku obrotowego.

Nie może jednak trwać dłużej niż do 15. dnia następnego roku.

Wyniki inwentaryzacji wymagają odpowiedniego udokumentowania i powiązania z zapisami ksiąg rachunkowych. Różnice stwierdzone podczas przeprowadzonej inwentaryzacji mogą mieć postać:

– niedoborów, kiedy stan rzeczywisty ustalony w drodze spisu z natury jest niższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych,

– nadwyżek, kiedy stan rzeczywisty ustalony w drodze spisu z natury jest wyższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych.

Rozbieżności ujawnione w wyniku dokonania inwentaryzacji należy wyjaśnić i ustalić ich przyczyny z uwzględnieniem odpowiedzialności osób, którym mienie zostało powierzone.