Podatnik, który nie otrzymał od swojego kontrahenta zapłaty za fakturę, może skorzystać z ulgi na złe długi. Rozwiązanie to przysługuje w zakresie PIT, CIT i VAT. Skorzystanie z ulgi na złe długi jest niej równoznaczne z brakiem konieczności płacenia podatku od niezapłaconych faktur, bo należy go zapłacić zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego, a dopiero po upływie okresu wskazanego w przepisach skorygować podstawę opodatkowania lub podatek.
Ulga na złe długi to mechanizm pozwalający korygować rozliczenia podatkowe dotyczące faktur, które ostatecznie nie zostały opłacone. Rozwiązanie to działa w podatkach dochodowych (PIT i CIT) oraz w podatku VAT. W rezultacie podatnik rozlicza się kasowo – płacąc podatki tylko od faktur, za które kontrahenci mu zapłacili.
Jednak podatnicy mają możliwość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o wartość wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta. Zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu do zapłaty określonego na fakturze, na rachunku lub w umowie. Jednocześnie, dłużnik ma obowiązek zwiększyć zobowiązanie do zapłaty o tę wierzytelność w swoim zeznaniu podatkowym. Ministerstwo Finansów wskazuje, że podatnicy mogą stosować ulgę na złe długi także przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy (ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wpłacanego w trakcie roku podatkowego). Po uregulowaniu należności zarówno wierzyciel jak i dłużnik dokonują korekty powrotnej.
