Ustawa o rachunkowości wymaga aby każda jednostka gospodarcza przeprowadziła inwentaryzację na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Inwentaryzacja składników aktywów – z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych, produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych – może rozpocząć się nie wcześniej niż trzy miesiące przed końcem roku obrotowego.
Nie może jednak trwać dłużej niż do 15. dnia następnego roku.
Wyniki inwentaryzacji wymagają odpowiedniego udokumentowania i powiązania z zapisami ksiąg rachunkowych. Różnice stwierdzone podczas przeprowadzonej inwentaryzacji mogą mieć postać:
– niedoborów, kiedy stan rzeczywisty ustalony w drodze spisu z natury jest niższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych,
– nadwyżek, kiedy stan rzeczywisty ustalony w drodze spisu z natury jest wyższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych.
Rozbieżności ujawnione w wyniku dokonania inwentaryzacji należy wyjaśnić i ustalić ich przyczyny z uwzględnieniem odpowiedzialności osób, którym mienie zostało powierzone.
