Ja wiemy wraz z Polskim Ładem wprowadzony został zakaz amortyzacji budynków i lokali mieszkalnych. Intencją ustawodawcy było ograniczenie minimalizowania dochodu podatkowego z wynajmowanych lokali, ale wyszło jak zwykle…i dotknęło również przedsiębiorców prowadzących swoje biznesy w mieszkaniach (wykorzystywanych jako lokale o charakterze biurowym). Dla wielu przedsiębiorców wykorzystujących do prowadzenia działalności wcześniej nabyte w tym celu lokale o charakterze mieszkalnym, bark prawa do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości amortyzacji jest poważną stratą.
Nie wszyscy to zaakceptowali i tak powstał spór między podatnikami a fiskusem. Wspólnicy pewnej spółki jawnej wystąpili z wnioskiem o interpretację w tej sprawie. Wskazali, że spółka w lipcu 2021 r. kupiła lokal mieszkalny, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a do końca 2022 r. dokonywano od niego odpisów amortyzacyjnych. Mieszkania było i jest wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej, bo jako siedziba spółki pełni funkcje biurowe.
Chcieli potwierdzenia, że nadal mają prawo zaliczać do kosztów odpisy amortyzacyjne od mieszkania-biura, aż do momentu jego pełnego zamortyzowania. W ich ocenie inne stanowisko byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami konstytucyjnymi, tj, ochrony interesów w toku oraz ochrony praw nabytych. Przekonywali, że wykładnia językowa znowelizowanego art. 22c pkt 2 ustawy o PIT powinna zostać uzupełniona o metody pozajęzykowe, w tym celowościowe. Podkreślili, że zakaz amortyzacji miał na celu ograniczenie zjawiska minimalizowania dochodu pasywnego z tytułu wynajmowanych mieszkań. Tymczasem ich lokal nie został nabyty z zamiarem jego odpłatnego wynajmowania i czerpania korzyści finansowych.
Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej nie przychylił się do ich stanowiska i odmówił prawa do kontynuowania amortyzacji, a oni złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że wprowadzony Polskim Ładem przepis art. 22c ustawy o PIT, dotyczy jedynie lokali mieszkalnych wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej do ich wynajmu lub dzierżawy. Zdaniem WSA „wykładnia art. 22c pkt 2 u.p.d.o.f. jako odnoszącej się jedynie do wyłączenia od amortyzacji lokali mieszkalnych, które służą prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie ich wynajmu lub dzierżawy, koresponduje z regulacją art. 22j ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.” W uzasadnieniu do wyroku wskazano także, że celem wprowadzonych od 1 stycznia 2022 r. przepisów „było ograniczenie zjawiska minimalizowania dochodu pasywnego z tytułu wynajmowanych mieszkań, skutkującego nierzadko brakiem opodatkowania takiego dochodu”. Są podkreślił, że podatnicy nabywając lub wytwarzając środki trwałe stanowiące lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności, czynią to w ramach długoletnich inwestycji, co jest poprzedzone analizą. Zmiana w fundamentalnej dla tego rodzaju przychodów zasadzie ich stopniowej amortyzacji, musi być uznana za zaskakującą, której nie sposób było przewidzieć w momencie podejmowania decyzji o nabyciu lokalu mieszkalnego.
Wyrok nie jest prawomocny.
Sygnatura akt: I SA/Wr 960/23.
To przełomowy wyrok, którego konkluzja jest taka, że zakaz odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania, jeżeli nabyte przed 1 stycznia 2022 r. mieszkanie służy prowadzonej działalności jako siedziba spółki i pełni jedynie funkcje biurowe. Choć to nie koniec tej sprawy, bo zapewne sprawa znajdzie swój finał przez NSA.
